بُز بیزیم دیلده «کئچی»دیر،«تکه»دیر، «اوغلاق» است
کفش« باشماق» و زبان«دیل» و ناخن «دیرناق» است

آدم جاهل و خر« اششک آدام»،« لاپ باشی بوش»
اونا احمق دئمه سن چونکو دوزو «آخماق» است

بیر قبیر داشینین اؤستونده یازیلمیشدی بو سؤز
آخرین منزل هر «آج گؤز آدام»« تورپاق» است

هست اون درصد ایرانلی جماعت وارلی
مابقی چاره سیز و آج و سوسوز، چیلپاق است

باجیسی قحبه آدام چاتسا مقاما هر گؤن
میللته هر نه حواله وئره جاق «داششاق» است

زندگانلیق کی یاپیشمیر بیزه، اؤز گؤسترمیر
قوجا آرواد قوجاغى تک، سویوق و بوزلاق است

ای دموکراسی سنی گؤزله ییریک، چوخداندیر
یولدا قالمیش گؤزوموز لاپ کؤر اولوب،«ایسلاق» است

ای غم و غصه بیزی ترک ائله، گم شو، سیکتیر
گئت اونون یانینا کی بوش بئیین و قورخاق است

هر قدَر گؤجلو، چوخ اوغلان اولا اینسان اوغلو
اؤلومین آدی گلینجه ایشی اوستورماق است

هست قلعه "قالا" ، داخل" ایچَه ری"

پا"آیاق"  ،دست"اَل" و پوست" دَری"

عَرعَر" آنقیرماق " و " آیری" دیگر

"جؤنگه"  گوساله ی نر ، "اَرکَک" نَر

"کؤپَک اوغلو" : هامیدان رشوه آلان

میللتی سرخوش ائدَن:" زورنا چالان"

"کؤرَکَن" دیر " سَرِخر" ، "  قونشو "فضول

انسانین قبله سی :" آغجا ، پارا ، پول "

آدامی دَردَه سالان:" ائولَنمَک "

خیس " ایسلاق " دی ، بیا " گَل " ، بیرَه  « کَک"

پاره " ییرتیق" دیر و " حاق لی" ذی حَق

"یاش " سِن ، "عقلی گؤتوندَه " احمق

کبک " کَکلیک " دی ، " ماما " قابله دیر

"آغلاماق " گریه ، "گئلیلیک " گله دیر

عشق " سئودا " دیر و می پُرس " سوروش"

" اؤزوم " انگور دیر و تنبل " گؤتو بوش"

" قیز " دختر ، پسر " اوغلان دی ، اوغول"

سیکی چارشابا دولاشمیش " یوخسول"

"آنلاماق" دیر قَدَغن ، فهم " یاساق"

"اؤلوم " ، آسان دیر و خُنّاق " قوناق "

بیزیم ایستَکله َریمیز :"کَرمَه ، قالاق"

ایرانین میللتی :" مومدان یوموشاق "

سئودالیق :" عاشقی " ، و دندان " دیش "

زشت " چیرکین " دی ،جهنّم " یاشاییش "

مغز گردو "  قوز ایچی " ، صورت " اؤز "

اندکی صبر بکن " بیر آز دؤز "

منتظر " گؤزله یَن " و رد شو " کئچ "

پیس ایشین پاسخی :" سوسماق دیر و هئچ

ائشیت:"بشنو"،سیب:"آلما"و"دوداق" : لب

گؤنوز:"صبح"است و"داش": سنگ و گئجَه:"شب"

بولود:"ابر" و گؤنَش :"خورشید"و ایت :"سگ"

سبیل:"بیغ"و بورون:"بینی"،دامار" رگ"

دَلی:"دیوانه"،سالم:"ساغ" و باش :"سر"

نر:"ارکک"،اوت:"علف"باشد،قاپی:"در"

یاغیش:"باران"و قار:"برف" است و یخ: "بوز"

کؤلَک:"کولاک" و یول :"راه" و نمک:دوز"

تویوق:"مرغ"و یومورتا :"تخم مرغ"است

ناخن:"دیرناق"و تؤک:"موی"است و اَل : "دست"

باجا:"سوراخ" و "دام"هم "پشت بام" است

"کؤرَک":"پارو"،"آجی" :"تلخ"،"آد" :"نام" است

دوشان:""خرگوش" ،ماه :"آی"،قورد:"گرگ" است

کیچیک:"کوچک"،سو:"آب"،یئککه:"بزرگ" است

ایشیق::نور"و کئچی:"بز"،یئر :"زمین" است

او کشور کی سیچیب دونیایا« چین»است

اویون:"بازی"،اودون:"هیزم"،اوتوز:"سی"

اوتور:"بنشین"،پاشو:"قالخ"و بگو :"دی"

بالیق:"ماهی"،دَمیر:"آهن"،سامان:"کاه"

قازیچی:"چاه کن" باشد،قویو :"چاه" 

کپک باشد :"سبوس" و خاک:"توپراق"

جو:"آرپا"،بوغدا:"گندم"،برگ:"یارپاق"

گر حافظ سئویر«حاجی قوامی»

سئویر قزوینلی ده «حاجی غلامی »!

اداره یاخشی یئردیر،اورداگؤردوم

رئیس و منشی و نوکر حرامی !

گئچن ایل شیخیمیز آلدی«پری» نی !

یئنی ایلده آلیب قونشو «تمامی»!

دؤنن گؤردوم کی بیر بیچاره انسان

سحردن آختاریر آشغالدا،شامی !

دئمه کی گؤرموشم،حسّ ائتمیشم من

همیشه گؤسته ره ر پول احترامی !

گل آرواد آل ، سوبای قالما ،جاوندان !

بوسؤزلرله بوتون آل انتقامی !

منیم شعردئییل گوجلو ،ولیکن

دئیرلرکی سنه چاتماز «نظامی »!!

«رضائی»چوخ گوزل انسان دیر آمما

بو آلچاق شعری تک یوخدور دوامی !!

به ترکی رود:چای وکوه: داغ است

قودوق :کره خرو ائششک: الاغ است

پسر:اوغلان ،زن: آرواد،کاه: سامان است
گوزل: زیبا ،عسل:بال،بد:یامان است

بولاغ:چشمه است،سو:آب است ودست :ال
برو:گئت،یات :بخواب است وبیا:گل

بورون:بینی است،گوز:چشم است وکوک:چاق
اینک:گاوو کئچی بز،خاک :توپراق

دوداق:لب باشد وباشچی:رئیس است
قورو:خشک است،تر با یاش: خیس است

قویون:گوسفند،قازان:دیگ است وسر:باش
اریک:زردآلواست و فاسق:اویناش

قاش:ابرو باشد وتوک:مو،قولاق:گوش
دوشان :خرگوش می باشد،سیچان:موش

اولوم:مرگ ویئمک هم:چیزخوردن
آپارماق :بردن وسیخماق :فشردن

شکستن:سینماق وگستاخ:سیرتیق
جیریق:جرخورده وپاره است:ییرتیق

یوغورد:ماست وگوتوگئن:کون گشاداست
کم:آز وبوغدا:گندم،چوخ:زیاداست

قوپوز:سازی خوش و جاوید: سونمز
کسی که کرده کارزشت :دونمز

جوجوق:طفل وقوجاق:آغوش،قوجا:پیر
صاباح:فردا،گرسنه :آج وتوخ:سیر

دهات :کنداست وسردرگم :کاریخماق
کیشی :مرداست ودلتنگی:داریخماق

یاغیش :باران و صحرا:چول،صدا:سَس

دانیشما :لال شو، لطفا سَسین کس !

بولود :ابر و دومان :مِه،سنگ داش است

زبان :دیل است و گوج وورمَک :تلاش است

باجی :خواهر،آنا :مادر سویوق :سرد

زمستان :قیش می باشد،ساری :زرد

ما به گونه،"یاناق" می گوییم

گوش را هم "قولاق" می گوییم

به عروسک،"اویونجاق" و "قولچاق"

و به کودک،"اوشاق" می گوییم

به عقب دال" و "ساغ و سول"، چپ و راست

به جلو هم "قاباق" می گوییم

به سفید "آغ" و بر عروسی "توی"

رقص را "اویناماق" می گوییم

"سوفره سالماق" به سفره گستردن

و به مهمان،"قوناق" می گوییم

"تاختا قاشیق" به قاشیق چوبی

و به چاقو،"پیچاق" می گوییم

دست را " ال" به چشم،گؤز، "باش": سر

به دو تا پا "آیاق" می گوییم

چونکه آماده شد،به خاگینه

خورده و "قیقاناق" می گوییم

کرّه خر را "قودوق"به خر،"ائششک"

داس را هم "اوراق" می گوییم

جای نزدیک را " یاخین"،جایِ

دور را هم "اوزاق" می گوییم

استخوان را "سوموک"به "طحال"

در همه جا "دالاق" می گوییم

هنچنین شوهر دو خواهر را

خودی و "باجناق" می گوییم

رود را "چای" و کفش را " باشماق"

ظرف سگ را "یالاق"می گوییم

به زن"آرواد"،"قادین" به دختر"قیز"

شانه را هم "داراق" می گوییم

مژه را "کیپریک" و به دندان" دیش"

نیز لب را "دوداق" می گوییم

همه جا بر وسیله ی سرکوب "

دگه نک" یا "چوماق" می گوییم

استخوان را "سوموک" به زانو "دیز"

پینه را هم "یاماق" می گوییم

به دبیر و معلم " اؤیرَتمَن"

امتحان را "سیناق" می گوییم

چون که آمد به کشور و جایی

خشک سالی،"قورواق" می گوییم

به جوانی «جاوانلیق»و به کلاه

«بورک»،«باشلیق»،«پاپاق» می گوییم

بوسه :«اؤپؤش»و فروبکن :«تاخ»!

آغوش:«قوجاق»،«دَلیک»:سوراخ!

باسماق:«چپاندن »است و رُخ : «اؤز» !

انسانِ درست و راستگو:«دؤز »!

«پالتار» :لباس و کفش :«باشماق»!

«یانلیش»:غلط است و سَهو:«چاشماق» !

«آرواد» :رِِییسِ خانواده !

«آخماق »: سفیه و گول و ساده !

خر: «ائششک»و گاو :«اینک»،«کئچی»: بُز !

«قارغا»ست کلاغ و خوک :«دونقوز »!

«گئن »هست گشاد و «دار»: تنگ است !

دشنام :«سؤیؤش»،«ساواش»:جنگ است !

«قاچماق »: گریختن، فرار است !

پاییز به تُرکی: «سون باهار»است !

بازار:«یالانچی لار دوراغی »!

ایستگاه :«دوراق»و دُزد:«یاغی »!

نزدیک:« یاخین» و دور:«اوزاق» است !

غیرت سیز آدام :«ساری قولاق» است !

کِشتی :«گَمی» و« یالان»: سیاست !

شاعر: «دَلی» و« تالان»: ریاست!

«اوغلان»: پسر و «گؤلؤش» : لبخند !

نقره :«گؤمؤش» است و«اوغرو»: کارمند !

کوزه است« تیلیک»و «یارما»: بلغور !

می ایست، مَرو،بلند شو:«دور» !

ماست است:«یوغورد»و دوغ :"آیران ر!

«ماهنی» است:ترانه و «چؤرک»: نان!

در :«قاپی» و «باغلاماق»: بستن!

معنای« آتیلماق» است : جستن