بیر عومور گئچدی کی من هر ایشده دقت می کنم
در لباس فقر کار اهل دولت می کنم !

تا اوغورلام مردمین حاققینی اوغرولارکیمین
در کمینم وانتظار وقت و فرصت می کنم !

هم من اوغرو ، هم قوجا ؛ مؤمن رئیسیم اوغرو دیر
در حضورش نیز می گویم نه غیبت می کنم !

غم یوخومدور گر گوجوم پؤل قوزاماقا چاتماسا
از رفیقانِ رَه استمداد همّت می کنم !

سؤیله دیم باللی دوداق ؛ آی پارا ؛ اوغرو مُنشییَه
لطف ها کردی بُتا تخفیف زحمت می کنم!

چوخ اوغورلا ، آزلا قانع اولما ، وجدان سیز یاشا
یاد دار ای دل که چندینت نصیحت می کنم !

آچمیشام بیر وودکا ، آللاهیم باغیشلا سن منی !
زین دلیری ها که من در کنج خلوت می کنم !

توی دا مشروب ایچمیشم ، مسجدده مدّاح اولموشام !
بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می کنم!!

"پاریس"و "مسکو"هارا؟"اردبیل"،"سراب" کجا؟

ببین تفاوت رَه از کجاست تا به کجا؟

اوروج-ن امازیمی ترک ائیله دیم،بویور ساقی

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا؟

دئدی بو جمله نی بیر مَست،قاچدی مسجیددَن

سَماعِ وعظ کجا،نغمه ی رَباب کجا؟

گئدیردی مسجیدَه واعظ اونا دئدیم :قولاق آس

چراغِ مُرده کجا؟شمع آفتاب کجا؟

رئیسِ اوغرولارا سؤیله دی بیر اوغرو:کیشی

کجا رویم بفرما از این جناب کجا؟

او آروادین اری وار،دوشمَه آردینا گؤزله

کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا؟

بوراخدی آروادینی حافظ و اوتوردو دئدی

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا؟

حرام مالی گؤرَنده اؤزمو اؤلدورَه رَم

قرار چیست؟صبوری کجا و خواب کجا؟

قاچمیشام،هی دویده ام که مپرس

درد عشقی کشیده ام که مپرس

سیرتیق،اؤزلو،ادب سیز و گؤتوگئن
دلبری برگزیده ام که مپرس

ده ده می باندیریب،الیندن هی
می رود آب دیده ام که مپرس

کؤپک اوغلو،دله،گدا،اوندان
سخنانی شنیده ام که مپرس

گیزلی گیزلی سامانلیق،آمباردا
لب لعلی گزیده ام که مپرس

غصه لردن اوغول گؤتؤم جیریلیب
رنجهائی کشیده ام که مپرس

ساتمیشام حافظا آداملاری من
به مقامی رسیده ام که مپرس

قوجاغا آلمیشام بیر سئوگیلی هی !

به آب زندگانی برده اَم پی !

نه پولوم واراؤنوصیغه ائدم من

نه کس را می توانم دید با وی !

اونو یولدا گؤرنده هی قیزاررام !

 رخش می بیند و گل می کند خِوی !

گئتیر جامی دئمه جمشیدِ جم دن!

که می داند؟که جم کی بود و کی کِی؟!

اوتور نازلی قادین سازی قوجاغلا

 رگش بخراش تا بخراشم از وی !!

گلیب اوتراق ائله ای گؤل چمنده

بساط زهد همچون غنچه کن طی !

اگر ودکا تاپیلمیر،عیبی یوخدور

 به یاد لعلش ای ساقی بده می !

بودور عاشیق جماعت آرزوسی :

که باشد خونِ جامش در رگ و پی !

بوگون سَن کَس سسین « حافظ » دانیشما !

حدیث بی زبانان بشنو از نی!

آن که دایم هوس ساحل دریا می کرد

ساحیله یایدا گلیب کئشگه تماشا می کرد !

گتیریب ساحیله قیزیولداشینی هرکیمسه

یاخاسین اوردا آچیب سیراروپا می کرد !

بیرقیزین قیرمیزی گلدار مایوسو ایتمیشدی

طلب از گم شدگان لب دریا می کرد !

مایونو «مش رمضان » یولدا تاپوب ،حسرت ایلن

اندرآن آینه صدگونه تماشا می کرد !

اؤزگه نین آروادینا حاجی باخیب ،گیزلیندن

آنچه خودداشت زبیگانه تمنا می کرد !

وئردیم آلچاق رئیسه رشوه نی راحت اولدوم

کو به تایید نظر حل معما می کرد !

سؤیله دیم :اوغرولاری هانسی صاباح دوغدو فلک ؟

گفت :«آن روز که این گنبد مینامی کرد» !

آسدیلار « حاجی سلیمانی » اگر داششاقدان !

جرمش این بودکه اسرا هویدا می کرد !

قیشقیریردی گئجه یاریسی ،سوروشدم :نه اولوب ؟

گفت :«حافظ گله ای از دل شیدا می کرد»!!

لطف ائله ایچ باده بیرقوری

ای که دایم به خویش مغروری!

هی دئمه پوللویام،پولوم چوخدور

گر تو را عشق نیست معذوری !

ابچمیشم آلتی کاسا وودکادان

رو که تومست آب انگوری !

بیر اؤپؤش،بیر قوجاق و یاسدیق دیر

عاشقان را دوای رنجوری !

حافظا گئت جناب ساقی دَن

ساغرمی طلب که مخموری !!

منیم  قولاغیما  فریاد «قورد» و «قوش» آمد!
که موسم طرَب و عیش  و ناز و نوش آمد

قودوقلارین سسی چاتدی گویَه :گلین چمنه
درخت سبزشد و مرغ درخروش آمد !

یاپیشدی حاج خانیما بوش اتاغدا حاج آقا
که غنچه غرق عرق گشت  و گل به جوش آمد !

گلین شراب ایچین مسجده گئدَن کیشی لر !
که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد !

منی  گؤرنده قویوب قاچدی قارشیدان زاهد !
به حکم آن که چو شد اهرمن،سروش آمد !

تمام اوغرولارین آدینی بیلن قاضی
چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد !

گلـنـده میکده یَه  ایککی  اؤزلو  قونشو دئدیم

 سر پیاله بپوشان  که خرقه پوش آمد !

مقامی ترک ائله دی وئردی« حافظ »استعفا !
مگر ز مستی زهد و ریا به هوش آمد!!!

موشتولوق وئر حاج آقا خیردا قیز و اوغلان را
می رسد مژده ی گل بلبل خوش الحان را !

دان یئلی ! چاتدین اگر یاز گونی گولشن،چمنه
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را !

مَنه گر موفته وئره ساقی ِ میخانه شراب
خاکروب ِدر میخانه کنم مژگان را !

سو،چورک قیمتی هر لحظه ده گئتمه یوخاری
مضطرب حال مگردان من ِ سرگردان را !

گل آپار ترکیه یه متقی قارداشلاری تا
در سر ِکار خرابات کنند ایمان را !

گوزو آجین ائوینه گئتمه قولاق وئر منه سن
کاین سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را !

ییخیلار باشینا آخیردا یاواش زلزله دن
گو چه حاجت ؟ که به افلاک کشی ایوان را !

آی قاچاقچی یئنی ایلده گئنه عفو دگدی سنه
وقت آن است که بدرود کنی زندان را !

سن رئیس اؤلمیاجاقسان بیلوسن ؛ پس « حافظ»
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را !!

یازدیم صفالی یارا :« شالواریم اؤلدو پارا »
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

گئتدین اگر بهشته،بیر حوریَه یاپیشدین !
نیکی به جای یاران؛فرصت شمار یارا !

یوخسول گدایه یازد یم:« چاتدین اگر مقامَه
روزی تفقدی کن؛درویش بینوا را»!

بیر گون اگر کی اولدون سَنده رئیس ِجمهور
با دوستان مروّت؛با دشمنان مدارا

آی آج؛بیزیم غذامیز کهلیک پُلو؛تویوق دور
گر تو نمی پسندی؛تغییر دِه قضا را !

«حاجی حسن» بویوردو:«بو دونیادا دول آرواد
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا»!

چاتدی الین بوراخما؛رشوه دؤیونجا آل یِئه !
کاین کیمیای هستی؛قارون کند گدا را !

«سعدیّ» بینوانی؛هم «حافظی» سو ائتدی !
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا !

گئت وارلی نین ائویندن؛تلویزیونی اؤغورلا !
تا برتوعرضه دارد؛احوال ملک دارا !

«تاکستانا»گئدیبدیر؛زاهد شراب آلسین
ساقی بده بشارت؛رندان پارسا را !

اوستومیزه اوشاقلار؛مسجد ده گر جیش ائتدی !
ای شیخ پاکدامن؛معذور دار ما را !!

دونیایا سیچن کشور،بللی دی کی چین باشد

یک نکته از این دفتر گفتیم و همین باشد

آغزین سیکیلن گوندَه،آنقیرما و شوکور ائیله !

شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد !

هر کس نکند فهمی بیر ذرّه سیاست دَن

لایق دی قودوق،ائششک،زنبور و چیبین باشد !

بیزلر چکیریک آغری،شیخین کئفی ساز اولسون!

در دایره قسمت اوضاع چنین باشد !

بو میللت آدام اولماز،تا بوده همین بوده

بیزلر اوله ریک آمما اوضاع همین باشد !

راحت یاشاماق اولماز او اولکه دَه،جایی که

اینسانلاری بیر اولسا،ائششکلری مین باشد !

پول اولسا گیره جک سَن،هی جنّت ماوایا!

پول اولماسا آروادین سوزلری سرین باشد !

بو یاخچی سوزو اورگش چوخ خوش دور اگر دایم

مینیچی لیک:آروادین،میندیرمَک ارین باشد

بیر گون گله جک بوردا توی دان خبر اولماز هئچ

ائولنمک و سیکتیرمک، بی پول و کبین باشد

موحتاج تخصص دور،تشخیص وئره بیلمَم من

وقتی که کوپک اوغلو سجّاده نشین باشد

تشویق ائله،هی سویله: ساغ اول کیشی ، موتشککر

زیراکه « کل اوغلانین» اشعاری درین باشد !