گربه «پبشیک است» و سگ«کؤپک» دیر«ایت» است

جان و بدن من و تو پُر از «بیت» است

«قورخماز» شجاع و شخص ترسو«قورخاق»

بی مزه آدام تورک دیلینده«شیت» است

بر سفره ی ما «کَرمَه»،«تَزَک» آوردی
«ات» ایسته دیک و تو «بوش چؤرک» آوردی
گفتیم:«بیا بیزی بیر آز ناز بکن»
تو «بیز» و «پیچاق» و «دگنک» آوردی

ای عاشق باغ تو دوشان دل ما

بر شاخه ی تو اورانگوتان دل ما

بگذار کی گلسین و بیر آز کیف ائله سین

در پستوی قلب تو سیچان دل ما

درباره این حرف تجسّس بکنید
بیتوته اگر به کوه زاگرس بکنید ،
دریای ارومیّه اگر خشک شود ،
باید پس از این نمک تنفّس بکنید

ال " دست " و آیاق " پا " و "ساققال " ریش است

" یاز " فصل بهار است و زمستان " قیش" است

شیخین ایشی " ایچمَک و یئمَک،کئیف ائله مَک

در صحنه دَه میللتین ایشی " قارغیش " است 

 گئتدی سفره،مش صفرین آروادی

یازدی صفره گلایه سین،هرزادی

شاشش پُر از خاصیت و درمان است

معجون شراب و عرق و آیران است

آلدی الینه شاه کیمین شیخ ایشه دی

بر زندگی ساده که در جریان است

می گفت کسی به ائششک و آتِ کسی

هرگز نشوی وورولموش و ماتِ کسی

با پول و سامان و یونجا و آنغیرماق

تغییر ائله مز عقیده و ذاتِ کسی

ییخدیم  یئره خرمن دَه «مَشَه قوربان » را

چکدیم باشینا بورک و جیریق تومان را

ووردوم شاپالاق، دئدیم کی:ای ائششک آدام

« گر مِی نخوری طعنه مزن مستان را»