هر سال سال ائششک و امسال سالِ ایت

آدی دوشوبدو دیللرَه و خوش به حال ایت

هر کس مَنَه بو ایل دئسَه ایت،با صدای بَرک

خواهد شنید الاغ و کؤپَک در قبال ایت

قالدی بیزه سوموک،یئدیلر ایتلر اتلری

قالمیش یئمَک،ایلیک و سوموک نیز مال ایت

هر جا که می رَوَم گؤرورَم باغلاییبلار ایت

دیگر نمی شود بشوم بی خیال ایت

دانشگاها گئدیب،اوخویوب،دوکتراسی وار

چاتماز آدام به مدرک و علم و کمال ایت

محکم تپیک ووروب،دئدیلر بیر محَلله دَه

یوخسول ارینی دانلادی،قاپدی،عیال ایت

انسان کیمین خیانتی یوخ،چوخ وفالی دیر

مین آفرین به مِهر و وفا و خِصال ایت

انسان ترقّی ائییله جاق،زندگانلیغی

اولسا اگر کی یاخچی و طبقِ روالِ ایت

اهل حیادی،غیرتی چوخ،وار شرافتی

گئدمَز حرام آردینا هرگز حلالِ ایت

گؤردوم یوخومدا هدیه وئریبلر ار-آروادا

در صحنه ی وفا و محبّت مدال ایت

ای دائِماً در«یان»ِ ما؛همکار بی وجدانِ ما

قاچ گئت بیزه ساری نَیا،چون ییرتیلیب تنبانِ ما !!

ای چشمهایت چون پیشی؛سیندیرمیسان بیزدن دیشی !
آخر نه دن ائششک کیشی؛سن تشنه سن بر قانِ ما ؟!

گفتی:«برس بر دادِ ما؛عرشه چاتیب فریادِ ما 
هی قیشقیریر آروادِ ما؛زیرا سینیب قالخانِ ما»!!

قاش خودش برداشته؛خودرا«قادین»پنداشته ! 
چؤ دوشدو:«پستان کاشته؛آرواد اولوب؛اوغلانِ ما»!

زاهد سنی گؤردوم دونَن؛من در قوجاقِ؛«نسترن»!
بو ایشلری گَل گؤرمه سَن؛بادَه گئدر ایمانِ ما !

آیران ایچینده وارمگس،این را مگو با هیچ کس 
افتاده سوسکی چون عدس،یاخشی پیشیب در نانِ ما !

بیزلر یالانچی،اَیری اَل،مؤمن وَ لیکن مبتذل! 
مارا رها کن ای گؤزل،اولماز داها درمانِ ما !

ای کله ات همچون اینَک!پیش بینی ائتمه گل گئدک ! 
گردیم سبزه یا تَزَه ک!معلوم دئییل پایانِ ما!

رفته یوخاری نرخ ها،اؤلدوردو یاری نرخ ها
یاندیردی آری نرخ ها،بیر منطقه از رانِ ما !

گلدی اِس اِم اِس لَر مَنَه،بؤش خرمن اوستونده یئنه 
گیره دوشوب«خاور ننه»در کابین نیسانِ ما !

دوردی یوخودان «مش صفر»،می گفت گریان و دَمَر:
«ای دزد وجدان سیز نَبَر،یاسدیقیلان یؤرغانِ ما