ای دائِماً در«یان»ِ ما؛همکار بی وجدانِ ما

قاچ گئت بیزه ساری نَیا،چون ییرتیلیب تنبانِ ما !!


ای چشمهایت چون پیشی؛سیندیرمیسان بیزدن دیشی !
آخر نه دن ائششک کیشی؛سن تشنه سن بر قانِ ما ؟!


گفتی:«برس بر دادِ ما؛عرشه چاتیب فریادِ ما 
هی قیشقیریر آروادِ ما؛زیرا سینیب قالخانِ ما»!!


قاش خودش برداشته؛خودرا«قادین»پنداشته ! 
چؤ دوشدو:«پستان کاشته؛آرواد اولوب؛اوغلانِ ما»!


زاهد سنی گؤردوم دونَن؛من در قوجاقِ؛«نسترن»!
بو ایشلری گَل گؤرمه سَن؛بادَه گئدر ایمانِ ما !


آیران ایچینده وارمگس،این را مگو با هیچ کس 
افتاده سوسکی چون عدس،یاخشی پیشیب در نانِ ما !


بیزلر یالانچی،اَیری اَل،مؤمن وَ لیکن مبتذل! 
مارا رها کن ای گؤزل،اولماز داها درمانِ ما !


ای کله ات همچون اینَک!پیش بینی ائتمه گل گئدک ! 
گردیم سبزه یا تَزَه ک!معلوم دئییل پایانِ ما!


رفته یوخاری نرخ ها،اؤلدوردو یاری نرخ ها
یاندیردی آری نرخ ها،بیر منطقه از رانِ ما !


گلدی اِس اِم اِس لَر مَنَه،بؤش خرمن اوستونده یئنه 
گیره دوشوب«خاور ننه»در کابین نیسانِ ما !


دوردی یوخودان «مش صفر»،می گفت گریان و دَمَر:
«ای دزد وجدان سیز نَبَر،یاسدیقیلان یؤرغانِ ما



سه شنبه 6 خرداد 1399
بؤلوملر : غزل ترکی فارسی,