ای دائِماً در«یان»ِ ما؛همکار بی وجدانِ ما
قاچ گئت بیزه ساری نَیا،چون ییرتیلیب تنبانِ ما !!
ای چشمهایت چون پیشی؛سیندیرمیسان بیزدن دیشی !
آخر نه دن ائششک کیشی؛سن تشنه سن بر قانِ ما ؟!
گفتی:«برس بر دادِ ما؛عرشه چاتیب فریادِ ما
هی قیشقیریر آروادِ ما؛زیرا سینیب قالخانِ ما»!!
قاش خودش برداشته؛خودرا«قادین»پنداشته !
چؤ دوشدو:«پستان کاشته؛آرواد اولوب؛اوغلانِ ما»!
زاهد سنی گؤردوم دونَن؛من در قوجاقِ؛«نسترن»!
بو ایشلری گَل گؤرمه سَن؛بادَه گئدر ایمانِ ما !
آیران ایچینده وارمگس،این را مگو با هیچ کس
افتاده سوسکی چون عدس،یاخشی پیشیب در نانِ ما !
بیزلر یالانچی،اَیری اَل،مؤمن وَ لیکن مبتذل!
مارا رها کن ای گؤزل،اولماز داها درمانِ ما !
ای کله ات همچون اینَک!پیش بینی ائتمه گل گئدک !
گردیم سبزه یا تَزَه ک!معلوم دئییل پایانِ ما!
رفته یوخاری نرخ ها،اؤلدوردو یاری نرخ ها
یاندیردی آری نرخ ها،بیر منطقه از رانِ ما !
گلدی اِس اِم اِس لَر مَنَه،بؤش خرمن اوستونده یئنه
گیره دوشوب«خاور ننه»در کابین نیسانِ ما !
دوردی یوخودان «مش صفر»،می گفت گریان و دَمَر:
«ای دزد وجدان سیز نَبَر،یاسدیقیلان یؤرغانِ ما